Τρίτη 21 Αυγούστου 2012

Φίλοι και "φίλοι"!

Πριν μέρες, μην έχοντας τι να κάνω, είπα να googlάρω ό,τι μου ερχόταν στο μυαλό. Άρχισα να ψάχνω διάφορα, μέχρι που αποφάσισα να πατήσω τη λέξη... Φίλος! Μέσα στα χιλιάδες αποτελέσματα που εμφανίστηκαν, μπήκα στο Βικιλεξικό. Να δω δηλαδή, τι στο καλό σημαίνει η λέξη φίλος; Κ ιδού το αποτέλεσμα....

...Κ διαβάζοντάς το ξανά και ξανά, έβαλα τα γέλια. Υπάρχει κάποιος ο οποίος τηρεί όλα αυτά; Δεν εννοώ ότι για να είναι κάποιος φίλος, πρέπει να τηρεί και τις 6 περιπτώσεις. Βασικά, τις περιπτώσεις 2,3,4,5 και 6, τις θεωρώ παντελώς άσχετες από τη λέξη φίλος. Οπότε, θα σταθώ μόνο στην περίπτωση 1.

Φίλος είναι το πρόσωπο με το οποίο συνδέεται κανείς με σχέση αμοιβαίας αγάπης, αφοσίωσης και κατανόησης... Μπούρδες, συμπληρώνω εγώ. Αρχικά, η αμοιβαία αγάπη πιθανόν να μην κρατάει για πάντα. Δεύτερον, η αφοσίωση. Τι πάει να πει αφοσίωση; Η φιλία, κατά τη γνώμη μου, απαιτεί ελευθερία και όχι αφοσίωση. Δηλαδή, έχω έναν φίλο ή φίλη και αφοσιώνομαι σε αυτόν. Δεν αποκτώ άλλους φίλους, αφοσιώνομαι σ' αυτόν ή αυτήν και γινόμαστε σιαμαίοι; Τρίτον, κατανόηση. Όποιος με κατανοεί, είναι φίλος μου; Ή όποιον κατανοώ εγώ, γίνομαι φίλη του; Μπορεί να υπάρχουν στον κόσμο 100.000 άνθρωποι που με κατανοούν, είναι όλοι φίλοι μου;

Πάντα είχα διαφορετική αντίληψη για τον όρο φιλία. Δε θεωρούσα φίλο μου όποιον μου έλεγε αυτό που θέλω να ακούσω, ούτε όποιον με έπαιρνε 40 τηλέφωνα την ημέρα, ούτε όποιον μου στεκόταν σε κάποια δύσκολη στιγμή και μετά μου το "κοπάναγε" με κάθε ευκαιρία. Αντιθέτως, έχω φίλους που μένουν πολύ μακριά από την πόλη μου, που μιλάμε στο τηλέφωνο 5 φορές το χρόνο, που μπορεί να κάνω να τους δω 2 ή 3 χρόνια αλλά που ξέρω πως θα είναι εκεί όταν θελήσω να τους μιλήσω κ που ξέρουν κ οι ίδιοι φυσικά ότι θα είμαι δίπλα τους όταν με χρειαστούν. Και που, ακόμα κ αν έχουμε να μιλήσουμε 3 μήνες, νιώθουμε λες κ μιλάμε κάθε μέρα. Ανθρώπους που χαίρομαι με τη χαρά τους, τους θαυμάζω για τις επιτυχίες τους και που δεν ζηλεύω όταν καταφέρνουν κάτι που εγώ δε μπόρεσα. Ο φίλος είναι ένας άνθρωπος που δεν μπορείς να περιγράψεις γιατί τον λες φίλο, ξέρεις τους λόγους που τον εμπιστεύεσαι αλλά δεν μπορείς να τους εξηγήσεις. Είναι αυτό το "κλικ" που λέμε. Το λέμε "κλικ" γιατί δεν ξέρουμε πως αλλιώς να το πούμε. Αν το ξέραμε, θα το λέγαμε!

Όλοι οι άνθρωποι έχουμε τουλάχιστον ένα φίλο. Κι ας είναι πολλοί εκείνοι οι οποίοι λένε ότι δεν έχουν κανένα φίλο κλπ, κλπ. Κι όμως, έχουν. Ο καλύτερός μας φίλος, θα πρέπει να είναι ο εαυτός μας! Αν δε μάθουμε να μιλάμε με τον εαυτό μας, να του εμπιστευόμαστε ακόμα κ τις πιο βαθιά κρυμμένες σκέψεις μας, δεν πρόκειται κανείς άλλος να το κάνει! Γι αυτό, γίνετε φίλοι με τον εαυτό σας πρώτα απ' όλα και ύστερα με τους γύρω σας.