Απ' ό,τι φοβάσαι δε γλυτώνεις!

Σοφή κουβέντα αυτή... Απ' ό,τι φοβάσαι δε γλυτώνεις. Και όχι μόνο απ' ό,τι φοβάσαι αλλά και από πράγματα που θέλεις να αποκοπείς. Και θα καταλάβετε αμέσως τι εννοώ, δίνοντας ένα παράδειγμα από προσωπική εμπειρία...
Ας υποθέσουμε λοιπόν ότι αποφασίσαμε να ξεφύγουμε από μια κατάσταση, από έναν άνθρωπο. Βαφτίζουμε για τις ανάγκες της ιστορίας μας το άτομο αυτό Ρούλη Τρούλη, 30 χρονών, αστροναύτη, ζώδιο μουλάρι (Δεν κατάλαβα, γιατί να είναι μόνο τα ονόματα φανταστικά σε αυτή την ιστορία και όχι κ τα ζώδια; Εγώ γράφω, ό,τι θέλω κάνω!). Παίρνουμε απόφαση λοιπόν να αποκόψουμε κάθε επαφή με αυτό το άτομο, να σταματήσουμε να πηγαίνουμε σε μέρη που συχνάζει. Διατάζουμε όλους τους φίλους μας να μη μας μιλάνε για τον Ρούλη και τελοσπάντων παίρνουμε τα μέτρα μας κ αποφεύγουμε οτιδήποτε μπορεί να μας τον φέρει στο μυαλό. Αμ, δε! Δεν είναι τόσο εύκολο όσο νομίζουμε :-)
Ξεκινάει λοιπόν μια νέα μέρα. Ξυπνάμε με άλλη διάθεση, χωρίς ίχνος Ρούλη μέσα μας. Τι ωραία! Χουζουρεύουμε στο κρεβατάκι μας και λέμε να ανοίξουμε την τηλεόραση να ακούσουμε κανένα τραγουδάκι, καμιά χαζομάρα, κάτι βρε αδερφέ να μας φτιάξει το κέφι και να πάει καλά η μέρα. Την ώρα που ανοίγεις την τηλεόραση, πέφτεις πάνω στην Παγιατάκη που λέει τα ζώδια... Και μάντεψε! Ανάμεσα στα 12 ζώδια που υπάρχουν, εσύ εννοείται ότι πέφτεις πάνω στο μουλάρι. Λες μέσα σου να μη χαλάσεις την καλή σου διάθεση. Θεωρείς πως ήταν ένα τυχαίο περιστατικό κι έτσι αποφασίζεις να μην σπάσεις την τηλεόραση. Ακούς και τα υπόλοιπα ζώδια, τελειώνουν κάποια στιγμή και η εκπομπή συνεχίζεται. "Και τώρα θα παρακολουθήσουμε ένα πολύ ωραίο θέμα με τα επαγγέλματα του μέλλοντος. Σήμερα, αγαπητοί τηλεθεατές, έχουμε αφιέρωμα στους αστροναύτες." Αρχίζεις και αναρωτιέσαι ποιος κάνει παρεμβολές στην τηλεόρασή σου. Αρχίζεις να ψάχνεσαι. Για ακόμα μία φορά όμως θα το θεωρήσεις τυχαίο περιστατικό. Εξάλλου δεν έχεις και πολύ χρόνο ακόμα να το σκεφτείς, πρέπει να σηκωθείς και να ετοιμαστείς για να πας στη δουλειά σου.
Φεύγεις από το σπίτι σου αφήνοντας την καχυποψία μέσα σε αυτό. Είπαμε, ήταν δύο τυχαία περιστατικά! Πηγαίνεις στη στάση, περιμένεις το λεωφορείο το οποίο έρχεται την ώρα ακριβώς που βγήκες στη στάση. "Τελικά δεν είναι εναντίον μου ο κόσμος", σκέφτεσαι. Μπαίνεις, χτυπάς το εισιτήριό σου, διαλέγεις μια θέση στο άδειο όχημα και κάθεσαι. Ο οδηγός ανοίγει το ραδιόφωνο και το τραγούδι που παίζει είναι εκείνο που άκουγες μαζί με τον Ρούλη Τρούλη και το οποίο λατρεύατε και οι 2. Το προσπερνάς, είπαμε ότι την καχυποψία την αφήσαμε στο σπίτι! 2-3 στάσεις αργότερα και αφού το λεωφορείο έχει αρχίσει να γεμίζει, έρχεται ένας νεαρός και κάθεται δίπλα σου. Ύστερα από λίγα λεπτά χτυπάει το κινητό του διπλανού σου, κι εσύ κοιτάς από το παράθυρο έξω γιατί είσαι κ διακριτική. Φωνάζει όμως στο τηλέφωνο, γιατί δεν ακούει λόγω της φασαρίας: "Έλα ρε Κώστα, ο Ρούλης είμαι!". Ναι, παθαίνεις ένα σοκ ακόμα. Αλλά περίμενε, δεν τελείωσε εδώ. Την ίδια ώρα που συνειδητοποιείς ότι τον διπλανό σου τον λένε Ρούλη, και ενώ σε έχει πιάσει η διακριτικότητά σου και κοιτάς έξω από το παράθυρο... Βλέπεις ένα φορτηγό να σταματάει δίπλα σου. Διαβάζεις τι γράφει. Χαχα, ναι καλά διαβάζεις: "Μεταφορές, ΤΡΟΥΛΗΣ".
Κατεβαίνεις μια στάση πριν αυτή της δουλειάς σου για να περπατήσεις κ να ηρεμήσεις. Λίγο πριν φτάσεις στη δουλειά σου και σε μια πόλη εκατομμυρίων κατοίκων, ανάμεσα σε εκατομμύρια αυτοκίνητα δε χρειάζεται να σου πω πάνω σε ποιον θα πέσεις... Μα φυσικά στον Ρούλη Τρούλη, ο οποίος τη συγκεκριμένη μέρα έτυχε να περάσει από εκεί... Μην το ξεχνάς, κ εσύ έτυχε να περάσεις από εκεί γιατί αν δεν κατεβαίνεις μια στάση νωρίτερα δε θα είχες πέσει πάνω του!
Συνεπώς... Αποφάσισες να κόψεις κάθε επαφή και επικοινωνία με τον Ρούλη Τρούλη και από την ώρα που έχεις ανοίξει το μάτι σου όλα σου υπενθυμίζουν την ύπαρξή του. Και σκέψου ότι ακόμα δεν έχεις φτάσει στη δουλειά, είσαι ξύπνια ΜΟΛΙΣ 2 ώρες... Η καλή μέρα από το πρωί φαίνεται.
Και τώρα... Καλή δουλειά, βρε!!!